kanlı bir savaş meydanında
zırhımı çıkarmış halde buluyorum kendimi..
oysa
insan bu denli savunmasızken
hiçbir savaşta kendi kendinin galibi olamamalı değil mi ?
bence
yakınlık; göreceli olduğu kadar
dereceli de bir kavram
birbirine çok yakın olunca
savaşın şiddeti daha da çok oluyor
sanki
çok yakındık da,
bir elimiz hep arkamızda
silahları saklarken
ölümcül darbeyi vurup vurmama konusunda
tereddütlerimiz vardı.
bu yüzden
belki de şarjöre hep bir boş bir dolu
kovanlar yerleştirdik.
artık hangisine denk gelirse..
belki
bir hamle yeter ikimizi öldürmeye
yada mermileri boşa harcamak niye ?
