Ağlamak için gözden yaş mı akmalı ?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı ?
Sevmek için güzele mi bakmalı ?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı ?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır ?
Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı ?
Hırsızlık; para mal mı çalmaktır ?
Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı ?
Solması için gülü dalından mı koparmalı ?
Pembe bir gonca iken gül dalından solmaz mı ?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı ?
Saçlar baği gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı ?

Viktor Hugo Emmi

Benim kalbim kırılmaz. seneler içinde en az enerjiyle (jul cinsinden) birim zamanda en çok işi yapan mühendislik harikası bir makine haline getirdim onu. işine bakıyor kafası rahat.

fakat acı hissederim yine de. başkalarının kırdığım kalplerinin parçaları, hayatıma kaldığım yerden devam etmek üzere üstlerine basıp geçerken ayaklarıma batar. alıp birkaçını ağzıma atarım o parçaların. çiğner çevirirm ağzımın içinde. sonrasında senin gibi insanlar seviyorum, senin gibi /içlerini emip tüketiyorum/ yağmalıyorum sana benzer ne varsa içlerinde / kırıyorum, döküyorum, berbat ediyorum onları / senin gibi insanlara senin gibi / ağzına alınmayacak ayıplar ediyorum.

Hikaye şöyle başlıyordu;

Gereğinden fazla görmüş gözler ve

Gereğinden fazla tatmış diller ve

Gereğinden fazla çizilmiş tenler ve

Gereğinden fazla işitmiş kulaklar ve

Gereğinden fazla uyuşmuş zihinler ve

Gereğinden fazla bozulmuş sözler ve

Gereğinden fazla kusmuş mideler ve

Gereğinden fazla kırılmış düşler ve

Gereğinden fazla edilmiş küfürler ve

Gereğinden fazla denenmiş ve hiçbirdenemedebaşarılamamış – teşebbüsler ve

Gereğinden fazla yıpratılmış hisler ve

Gereğinden fazla kaçmış korkarklar ve

Gereğinden fazla içinde ölmüş cesetler

Merhameti hak eder

Etmeli

Umarım diyordur

Bazı olaylardan ne kadar ders çıkartırsanız çıkarın, bazen aynı şeyleri yeniden yapmak zorunda kalıyorsunuz ve ne kadar olumsuz olsa da

Hepsinin sonradan ortaya çıkan bir anlamı da olabiliyor diyordu chuck.  Ve ben iki mayından en çok patlama ihtimali olanı seviyorum.

Pusulası daima kendisini gösteren usta bir dublörün macera hikayeleri gibi, harf harf topluyorum yoluma çıkan herkesten: vesikalık fotoğraflarda kendini belli eden elit bir kalitesizlikten ve tadilat nedeniyle kapatılmış 3.000 yıllık bir felsefeden...

Birikenlerle ayakkabılarımda siyah delikler açıp kutupların arka kapsından kaçıyorum.