Kaç gündür uykusuzluk gözlerimden akıyor. Bilmiyorum belkide yine oyuna başladığım için böyle oldu. Sövmek istediğim bir sürü insan var, ama sövemiyorum. Haberleri açıyorum, izliyorum sonrada
'' Yaşanır mı lan bu ülkede '' diyorum. Bir espriyi bir kere duyduktan sonra ertesi gün, aynı espriyi yapanlara '' duyarsız '' diyorum. 1 aydır perşembe gelse de belki bi umut onunla ders çalışırız diyorum. hep diyorum diyorum diyorum...
İnsanlar çok çabuk unutuyor, bazen o kadar çok unutuyor ki yaşanmış onca şey yaşanmamış oluyor. Ticaret de bile aynı bu, ticaret ne alaka şimdi diyebilirsiniz ama bir kere ticaretin içine girince, en önemli şeyin güvenebilmek olduğunu anlıyorsunuz. neyse zaman herşeyi çözer demişler şu beklemek olmasa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder