Görünen o ki standart bir hayat, birkaç aşamadan oluşuyor.
önce çocuk oluyorsunuz. iyi yaşamışsanız sonra ki aşamada yani gençliğinizde hayatın farklı tatlarını keşfediyorsnuz.


bir gün 21-22 yaşına geliyorsunuz ve vakit hızla akmaya başlıyor.

hayatta ilk adımlarınız çünkü bunlar
tatilin ilk günü plajı gören çocuk gibi denize atlıyorsunuz.
kumda oturup kale yapan da var ama ben ve arkadaşlarım genelde onları yıkanlar olduk.
bir sürü macera, bir sürü farklı insan, bir sürü seyahat derken
zaman gerçekten o kadar ama o kadar hızlı akıyor ki,
artık çocuk olmadığınızı, bir biranede içerken anlıyorsun.
nasıl anlatsam sanki lanet li bir aksakallı dede kulağına fısıldıyor
nerdesin, napıyorsun, burdakiler kim tarzında
algınız zamanın gerisinden geliyor.
kafanızın içinde hep ''müslüm babadan affet şarkısı'' çalıyor.
sanki
heyecanınız o seviyede sabitleniyor...
Biri de ordan çıkıp aşk kolay birşey olsaydı
herkes doğru anlardı diyor. 
ve bu öyle birşey ki değiştirme imkanınız neredeyse yok
herkesin uzun dönem sevgilileri, nişanlıları hatta evlenme hayalleri kuran kız arkadaşları oluyor.
nasıl oluyor tam anlamasam da
bazen arkadaşlarınızla öyle bir araya giriyorlar ki dönüp
''sen kim oluyorsun lan'' diyesiniz geliyor, ama diyemiyorsunuz.
ilerde ne olucak bilemem yaşlanınca görücez.